Verslag van een diakonale reis naar Oekraïne

Wij zijn de Hervormde gemeente van Stedum-Lellens_Wittewierum en Ten Post. Doordat een jongere haar stage heeft doorgebracht in een kinderziekenhuis in West-Oekraïne heeft onze gemeente een band opgebouwd met een christelijk kindertehuis voor meisjes ,daar in de buurt, te Nagydobrony. Deze streek heeft voor de 1e wereldoorlog deel uit gemaakt van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie en daarom vormen de Hongaren hier een grote minderheid. Het kindertehuis is ontstaan na de val van het ijzeren gordijn. Nu Bijbelsmokkel niet meer nodig was is deze organisatie de Hongaarse hervormde kerk in de Oekraïne behulpzaam geweest met het oprichten van een kindertehuis vanuit Nederlandse fondsen omdat alleen aan de staat gelieerde instellingen door de overheid gefinancierd worden. Vanuit Nederland wordt dit kindertehuis ondersteund, ondermeer door voor een bedrag van 180 euro/jaar een kind te “adopteren” ; verenigingen en personen in onze doen hier aan mee. Om deze verbondenheid meer vorm te geven ontstond het idee een reis naar dit kindertehuis te organiseren en ter plaatse de nodige hulp te bieden; wat de deelnemers betreft viel de nadruk op de jongeren. Om deze plannen vorm te geven werd vanuit de kerkenraad een kommissie opgericht ondermeer met mensen die ter plaatse bekend waren. Het eerste doel was de reis en verblijfskosten te verdienen en daar niet met lege handen aankomen. Daartoe zijn diverse acties georganiseerd zoals het verkopen van bloembollen, autowasacties, de verkoop van hobbypapier, het organiseren van een zeepkettingworkshop, de sponsorloop van de chr basisschool “de Crangeborg’’. Het tweede doel was de deelnemers goed voor te bereiden op de reis en situatie er plaatse. Ondertussen was duidelijk geworden dat er behoefte was aan het renoveren en verven van de speeltuin. Het derde aandachtspunt was de voorbereiding in Nagydobrony; zodat als wij daar aan zouden komen gereedschap, materialen en verf klaar zouden staan. Zo zijn wij dan op 20 augustus als een groep van 7 volwassenen en 12 jongeren ’s nachts om 3u vertrokken naar Eindhoven om daar per vliegtuig naar Boedapest te gaan en verder met een bus naar Nagydobrony waar we tegen 7 u aankwamen. Scherp is het onderscheid te zien tussen het gebied van de Europese unie en Oekraïne in de vorm van de kwaliteit van de wegen, het onderhoud van wegen gebouwen, het gebruik van het land. Het is als of je 70 jaar terug in de tijd gereisd bent; alleen de doorgaande weg is geasfalteerd; de zijwegen zijn onverhard en vol met gaten, de tuinen voorzien in het dagelijkse levensonderhoud en zorgen voor de wintervoorraad. Het kindertehuis heeft een gastenverblijf waar wij verbleven; we waren er in de kost, wel even wennen, de Hongaarse keuken en 2X warm eten per dag. Het was een hele organisatie 19 mensen zinvol aan het werk te houden, zeker als je bedenkt dat daar nauwelijks gereedschap aanwezig was, dan moet je leren improviseren, zoals het ontschorsen van boomstammen met een spade! Op de laatste dag van ons verblijf konden we het resultaat zien; de speeltoestellen weer gerepareerd,10 nieuwe banken en alles netjes in de verf. Bij de officiële heropening van de speeltuin werd ook onze bijdrage voor het kindertehuis, ruim 5000 euro, overhandigd. Verder zijn er nog dozen vol pruimen ontpit, voor de jam en appels gesneden voorde appelsap Maar er was ook tijd voor ontspanning; er moest gevoetbald worden, Nederland-Oekraïne, de dominee als spits , een ouderling in het doel. Voetballen dat die meisjes konden! Wat een levensvreugde! Dan waren daar nog de uitstapjes die we naar de Karpaten hebben gemaakt, met de picknick en de hete Hongaarse goulash soep, het bezoek aan het kasteel in Mukacheve ’s Zondags hebben we eerst in het bejaardentehuis gezongen, we hadden hiervoor een aantal liederen in het Hongaars ingestudeerd, daarna zijn we naar de zigeunerkerk geweest, er werd avondmaal gevierd , minder formeel als wij in Nederland gewoon zijn. De dominee en een ouderling hebben het avondmaal in de Hongaarse hervormde gemeente meegevierd, we konden meezingen op de melodie van onze psalmen, ontroerend is het, dezelfde liedtraditie te hebben, die zich uitstrekt van de Atlantische kust tot aan de voet van de Karpaten. De kerk was helemaal vol, honderden mensen en dat ook in samenkomsten door de week! En dat na jarenlang communistisch bewind, het is God die trouw zijn kerk bewaart! Op 29 augustus zijn we weer vertrokken naar Nederland. Wat wij geleerd hebben: Het gesprek tussen een oudere en een jongere generatie. Rekening houden met elkaars zwakke kanten en deze opvangen. Goede werkvoorbereiding is nodig om een groep van ca 20 mensen aan het werk te houden; kennis van de situatie ter plaatse is noodzakelijk. Wat het betekent te als minderheid te moeten leven in een staat waarmee je door je eigen geschiedenis niet verbonden bent’. Wat het betekent te maken te hebben met ambtenaren en politici die corrupt kunnen zijn. We mochten kennis maken met een gemeenschap die zorg wil dragen voor kwetsbare kinderen, soms met een lichamelijke of geestelijke beperking. Een zorg die verder gaat dan alleen voedsel en kleding maar ook liefde en aandacht omdat wij mensen naar Gods beeld geschapen zijn en Hem mogen loven en prijzen en dienen in de zorg voor onze naasten. vormen