Gesprek met een diacones
Richtje-Zijderveld-Boodt
Ik ben op bezoek bij zuster Anneke Kempers in het Zendings-Diaconessenhuis in Amerongen.
Een ruim opgezet complex aan de rand van uitgestrekte bossen. Ze draagt het uniform van de diaconessen, een blauwe jurk met een kort wit kapje op het hoofd.
Ze vertelt: ‘Aanvankelijk wilde ik helemaal geen diacones worden. Ik werkte in de binnenlanden van Suriname als zendingsverpleegkundige voor de Stichting Bovenlandse Indianen. Als ik brieven kreeg van oud-collega’s over hun leven als diacones dacht ik (toen ze eens schreven te bidden voor nieuwe jonge diaconessen), ze moeten niet denken dat ze mij daarvoor krijgen. dat is niets voor mij, mooi niet!
Matheus 16 :24
Tot zij tijdens haar verlof in Nederland geconfronteerd werd met de woorden van Jezus in Matheus “Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf en neme zijn kruis op en volge Mij.“
Het was een keerpunt. Ze zegt ‘het voelde alsof ‘de Heer dit van mij verlangde. Ik kon er niet omheen en meldde mijzelf alvast aan als diacones. Eerst moest ik echter mijn contract uitdienen in Suriname maar door mij alvast aan te melden wist ik dat ik op die beslissing niet meer terug zou komen. En zo kwam ik na dat laatste jaar in Suriname in het Zendings-Diaconessenhuis van de diaconessen in Amerongen terecht. Ik was toen 29 jaar. Het was wel een hele verandering hoor’ gaat ze verder ‘In Suriname, was ik zelfstandig. Het was avontuurlijk: een eigen huis ,op palen,’ zegt ze glimlachend, en ik hoor een zweem van weemoed in haar stem. ‘Voor de mensen daar was ik belangrijk; ze kwamen met hun problemen op allerlei gebied bij mij; ik was voor hen een autoriteit.
Toen ik diacones werd was dat wel even anders. Ik kwam in opleiding als aspirant-leerling diacones en was ineens afhankelijk van wat anderen voor en over mij beslisten in werk- en vrije tijd. Zo deelde ik met drie andere vrouwen een kamer Nee, ik vond het geen gemakkelijke tijd, maar de Heer had zo zijn eigen manier om mij daardoorheen te helpen’.
Gastvrijheid
Nu, 31 jaar later is ze nog altijd blij dat ze de stap genomen heeft. Ze weet zich nog altijd op de plek waar ze zich geroepen wist, al waren er ook moeilijke momenten. Gaandeweg groeide ze in het werk van de diaconessen. Dat is zeer divers. Zo komen er binnenkort weer kansarme kinderen uit Wit-Rusland met een zwakke gezondheid om te genieten van een maand herstel en goede zorg. ‘Dit is trouwens de laatste keer’ verzucht ze. ‘Het conferentiecentrum Bethanië, waar ze verblijven wordt helaas gesloten.’
Ook begeleidt ze groepen op de gastenafdeling van het Zendings-Diaconessenhuis die voor thema-weekenden komen. De diaconessen geven lezingen over verschillende thema’s die betrekking hebben op de dienst van de diaconessen. Er zijn stilteweekenden voor overbelaste mensen die door middel van stilte en meditatie hun batterij op willen laden. En er zijn weekenden voor rouw dragenden. Ze zegt ‘rouw blijft altijd bij je; je verwerkt het niet maar je leert het dragen met God’.
Maar ook voor individuele gasten en bij het toerustingwerk hebben de diaconessen een open oor voor de behoeftes en/of noden van de gasten. Het gastenverblijf ,dat gerund wordt door een andere diacones, heeft tien comfortabele één-/tweepersoonskamers en één tweepersoons appartement. In totaal kunnen er 16 personen slapen. We lopen door de stille, kloosterachtige gangen en komen bij de gastverblijven. Vol enthousiasme toont ze deze; ook een grote en kleine recreatieruimte met veel boeken en comfortabele stoelen
De toekomst
‘Er staat een geheel nieuw interkerkelijk initiatief op stapel in Veenendaal, waarin ik ga meedraaien, maar dat is nog niet voldoende uitgewerkt. Daar kan ik nu dus nog niet over praten. Er is veel werk te doen maar we zijn nog maar met een kleine groep diaconessen. Het is trouwens ook mogelijk een aantal jaren mee te draaien als diaconaal werker
De cirkel is rond
‘Sinds mijn 25-jarig jubileum, nu zes jaar geleden ga ik eens per jaar voor zes weken naar Suriname. Van het praktisch werk dat daar is opgebouwd is weinig over. Nu doe ik daar kleine projecten zoals de nieuwbouw van twee polikliniekjes, een bibliotheek met een paar computers met educatieve programma’s en we houden een kinderbijbelweek om de indianen te helpen en te bemoedigen.’
Diacones betekent letterlijk “dienares van God” en dat kun je overal zijn.
Meer informatie is te vinden op www.zdh.nl
Contact E-mail: Amerongen@zdh.nl
Wij mochten – met dank dit artikel over nemen uit Motief febr./maart 2012.
Motief is het ledenblad van de Passage:christelijk-maatschappelijke vrouwenbeweging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten